Last Updated on September 14, 2022
นิทานอีสป หมาป่ากับหมาบ้าน
กาลครั้งหนึ่ง ณ ชายป่า มีหมาป่าอยู่ตัวหนึ่ง มันมีร่างกายผอมโซด้วยหนังหุ้มกระดูก เนื่องจากมันแทบจะไม่มีอะไรกินเลย เพราะพวกสุนัขในหมู่บ้านตื่นตัวเป็นอย่างมาก และเฝ้าระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา ทำให้มันหาอาหารได้ยาก นั่นทำให้เจ้าหมาป่ารู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมากยามเมื่อคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมา
และในคืนหนึ่ง เจ้าหมาป่าบังเอิญได้ไปเจอกับหมาบ้านอ้วนพีหนึ่งตัว เจ้าหมาบ้านตัวนี้มันได้ออกมาเดินเล่นไกลจากบ้านของมันเกินไปหน่อย เจ้าหมาป่าคิดว่าคงจะดีมากหากมันได้กินเจ้าหมาบ้านตัวนี้ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย แต่ทว่าเจ้าหมาบ้านก็ดูเหมือนจะแข็งแรงและอาจจะยากที่จะฝังเขี้ยวไว้บนตัวมันได้ เจ้าหมาป่าคิดจะลองดี มันจึงเข้าไปพูดกับหมาบ้านอย่างสุภาพนอบน้อม พร้อมกับยกย่องรูปลักษณ์อันงดงามของเจ้าหมาบ้านอีกด้วย
เจ้าหมาบ้านตอบว่า “ถ้าเจ้าอยากได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีเหมือนกับข้า เจ้าก็สามารถทำได้นะหากเจ้าต้องการ เจ้าออกมาจากป่าที่เจ้าต้องอยู่อย่างแร้นแค้นเสียสิ ทำไมเจ้าถึงต้องต่อสู้ยิบตากว่าจะได้กินอาหารในแต่ละมื้อล่ะ จงเอาอย่างข้า แล้วเจ้าจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลยล่ะ”
เจ้าหมาป่าตอบว่า “แล้วข้าต้องทำอะไรบ้างล่ะ”
เจ้าหมาบ้านตอบว่า “เจ้าแทบไม่ต้องทำอะไรเลย เจ้าก็แค่วิ่งไล่คนที่ถือไม้ เห่าพวกขอทาน แล้วก็เลียแข้งเลียขาคอยประจบคนที่อยู่ในบ้าน เพียงเท่านี้เจ้าก็จะได้กินอาหารอิ่มทุกมื้อเป็นค่าตอบแทน ไม่ว่าจะเป็นกระดูกไก่เอย เนื้อชั้นดี น้ำตาล เค้ก และอาหารอื่นๆ มากมายอีกเพียบ นี่ยังไม่พูดถึงคำพูดดีๆ แล้วก็ความรักใคร่เอ็นดูที่เจ้าจะได้รับอีกด้วยนะ”
เจ้าหมาป่านึกภาพตามที่เจ้าหมาบ้านเล่าให้ฟัง ภาพจินตนาการที่สวยงามของความสุขที่มันจะได้รับ และเจ้าหมาป่าก็แทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่เลยทีเดียว แต่แล้วเจ้าหมาป่าก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างบริเวณคอของเจ้าหมาบ้าน มันเห็นว่าขนบริเวณคอนั้นหลุดลุ่ย ที่ผิวหนังก็มีรอยถลอกอยู่ มันเลยถามไถ่เรื่องนี้กับเจ้าหมาบ้าน
“คอของเจ้าเป็นอะไรไปน่ะ”
เจ้าหมาบ้านตอบว่า “ไม่มีอะไรนี่นา”
เจ้าหมาป่าตอบกลับว่า “เจ้าว่ายังไงนะ จะไม่มีอะไรได้ยังไง จะเห็นรอยถลอยที่คอของเจ้า”
เจ้าหมาบ้านตอบว่า “อ๋อ ก็ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่เรื่องๆ เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง”
เจ้าหมาป่าอ้อนวอนว่า “ท่านได้โปรดบอกข้าทีเถิด”
เจ้าหมาบ้านตอบว่า “บางที สิ่งที่เจ้าเห็นคงจะเป็นรอยปลอกคอ ซึ่งเอาไว้ล่ามโซ่ข้าน่ะ”
เจ้าหมาป่าร้อง และตอบว่า “อะไรนะ โซ่อย่างนั้นรึ มันไม่ใช่ว่าเจ้าจะไปไหนต่อไหนก็ได้หรอกเรอะ”
เจ้าหมาบ้านตอบด้วยความสงสัย “มันก็ไม่เสมอไปนี่ แต่ว่ามันต่างกันตรงไหนกันล่ะ”
เจ้าหมาป่าเอ่ยว่า “มันต่างกันคนละโลกเลยล่ะ ข้าไม่สนใจหรอกว่าเจ้าจะได้อิ่มหนำสำราญอ้วนพีขนาดไหน แต่ข้าก็คงไม่คิดที่จะแลกเนื้อนุ่มๆ ของแกะทุกตัวบนโลกนี้กับรางวัลแบบนั้นแน่นอน” หลังจากกล่าวเสร็จ เจ้าหมาป่าก็ได้วิ่งเข้าป่าหายไป
The Wolf and the House Dog
There was once a Wolf who got very little to eat because the Dogs of the village were so wide awake and watchful. He was really nothing but skin and bones, and it made him very downhearted to think of it.
One night this Wolf happened to fall in with a fine fat House Dog who had wandered a little too far from home. The Wolf would gladly have eaten him then and there, but the House Dog looked strong enough to leave his marks should he try it. So the Wolf spoke very humbly to the Dog, complimenting him on his fine appearance.
“You can be as well-fed as I am if you want to,” replied the Dog. “Leave the woods; there you live miserably. Why do you have to fight hard for every bite you get? Follow my example and you will get along beautifully.”
“What must I do?” asked the Wolf.
“Hardly anything,” answered the House Dog. “Chase people who carry canes, bark at beggars and fawn on the people of the house. In return you will get tidbits of every kind, chicken bones, choice bits of meat, sugar, cake, and much more besides, not to speak of kind words and caresses.”
The Wolf had such a beautiful vision of his coming happiness that he almost wept. But just then he noticed that the hair on the Dog’s neck was worn and the skin was chafed.
“What is that on your neck?”
“Nothing at all,” replied the Dog.
“What! nothing!”
“Oh, just a trifle!”
“But please tell me.”
“Perhaps you see the mark of the collar to which my chain is fastened.”
“What! A chain!” cried the Wolf. “Don’t you go wherever you please?”
“Not always! But what’s the difference?” replied the Dog.
“All the difference in the world! I don’t care a rap for your feasts and I wouldn’t take all the tender young lambs in the world at that price.” And away ran the Wolf to the woods.
คติสอนใจ นิทานอีสป หมาป่ากับหมาบ้าน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
There is nothing worth so much as liberty.
“ไม่มีสิ่งใดมีค่ามากไปกว่าอิสรภาพ”
🔻🔻ติดตามเรา🔻🔻
– Shopee: https://shopee.co.th/rinrinworld
– Website: https://www.rinrinworld.com/
– TikTok: https://www.tiktok.com/@nitan.sanook/
– Youtube: นิทาน แสนสนุก
