นิทานอีสป สุนัข ไก่ สุนัขจิ้งจอก กาลครั้งหนึ่ง มีสุนัขตัวหนึ่งและไก่ พวกมันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พวกมันใฝ่ฝันที่จะได้เห็นโลกกว้าง ดังนั้น เจ้าสุนัขและไก่จึงได้ตัดสินใจออกจากไร่นา และออกเดินทางสู้โลกกว้าง พวกมันเดินไปตามถนนที่นำไปสู่ป่า สองสหายเดินทางด้วยจิตวิญญาณอันมุ่นมั่นในการผจญภัยเป็นอย่างมาก ในตอนค่ำ เจ้าไก่กำลังมองหาที่เหมาะๆ เพื่อที่จะพักผ่อนตามสไตล์ของมัน เจ้าไก่ได้ไปแอบดูใกล้ๆ กับต้นไม้ใหญ่ที่เป็นโพรงซึ่งมันคิดว่าที่ตรงนี้น่าจะเหมาะมากสำหรับเป็นที่พักสำหรับคืนนี้ เจ้าสุนัขสามารถคลานเข้าไปข้างในโพรงได้ และเจ้าไก่ก็บินขึ้นไปบนกิ่งไม้ และทั้งคู่ก็ได้นอนหลับพักผ่อนอย่างสบาย เมื่อแสงแรงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องมา เจ้าไก่ก็ตื่นขึ้น และ เจ้านกฮูกพูดกับตั๊กแตนว่า “ในเมื่อข้านอนไม่หลับเพราะเสียงร้องของเจ้า แต่เชื่อข้าเถอะว่ามันช่างไพเราะจับใจประดุจเสียงพิณจากสรวงสวรรค์” เจ้า — เมื่อแสงริบหรี่แรกของรุ่งอรุณ ไก่ก็ตื่นขึ้น ในขณะที่เขาลืมไปว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาคิดว่าเขายังคงอยู่ในไร่ซึ่งเป็นหน้าที่ของเขาที่จะปลุกเร้าบ้านเรือนในยามรุ่งสาง ดังนั้นการยืนเขย่งปลายเท้าจึงกระพือปีกและโบกสะบัดอย่างมีเสน่หา แต่แทนที่จะปลุกชาวนา เขาได้ปลุกจิ้งจอกตัวหนึ่งในป่าที่อยู่ไม่ไกล สุนัขจิ้งจอกมองเห็นภาพอาหารเช้าที่อร่อยมากในทันที เขารีบไปที่ต้นไม้ที่ไก่กำลังเกาะอยู่ เขาพูดอย่างสุภาพมาก: “ยินดีต้อนรับเข้าสู่ป่าของเรา ท่านผู้มีเกียรติ ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่าฉันดีใจแค่ไหนที่ได้พบคุณที่นี่ ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าเราจะเป็นเพื่อนสนิทที่สุด” “ข้ารู้สึกปลาบปลื้มยิ่งนัก ท่านผู้ใจดี” ไก่ตอบอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้าคุณจะกรุณาไปที่ประตูบ้านของฉันที่โคนต้นไม้ พนักงานยกกระเป๋าของฉันจะให้คุณเข้าไป” สุนัขจิ้งจอกที่หิวโหยแต่ไม่สงสัยก็เดินไปรอบ ๆ…
