Last Updated on September 3, 2022
นิทานอีสป หมาจิ้งจอกกับอีกา
กาลครั้งหนึ่ง ในยามเช้าอันแสนสดใส มีหมาจิ้งจอกอยู่ตัวหนึ่ง มันได้ยื่นจมูกอันเฉียบไวของมันไปตามราวป่า เพื่อคอยดมกลิ่นเสาะแสวงหาของกินอันโอชะ มันได้เห็นอีกาหนึ่งตัวเกาะอยู่บนกิ่งไม้เหนือหัวของมัน และแน่นอนว่านี่ไม่ใช่อีกาตัวแรกที่เจ้าหมาจิ้งจอกเคยเห็น แต่สิ่งที่น่าสนใจจนเจ้าหมาจิ้งจอกต้องหยุดมองนั่นก็คือ เจ้าอีกาตัวนี้มันได้คาบเนยแข็งไว้ที่ปากของมันอยู่ก้อนหนึ่ง
เจ้าหมาจิ้งจอกคิดในใจว่า “ข้าไม่จำเป็นต้องไปหาอาหารไกลที่ไหนอีกแล้ว นี่แหละคืออาหารเช้าอันแสนโอชะของข้า”
ไม่ทันสิ้นความคิด เจ้าหมาจิ้งจอกก็ได้วิ่งเหยาะๆ ไปที่โคนต้นไม้ที่เจ้าอีกาเกาะอยู่ ณ ใต้ต้นไม้ เจ้าหมาจิ้งจอกมองขึ้นไปมองเจ้าอีกาด้วยความชื่นชม
เจ้าหมาจิ้งจอกเอ่ยว่า “อรุณสวัสดิ์ ท่านสิ่งมีชีวิตที่แสนงดงาม”
เจ้าอีกาได้ยินดังนั้นก็เอียงคอมองเจ้าหมาจิ้งจอกด้วยความสงสัย แต่ทว่าเจ้าอีกาก็ยังคาบเนยแข็งไว้ที่ปากแน่น และไม่ยอมพูดตอบรับคำทักทายของเจ้าหมาจิ้งจอกเลย
เจ้าหมาจิ้งจอกพูดอีกว่า “ท่านช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเสน่ห์จนข้าไม่อาจละสายตาได้ ขนของท่านมันช่างส่องประกายระยิบระยับ รูปร่างของท่านก็ช่างงดงาม อีกทั้งยังมีปีกที่มหัศจรรย์ ท่านเป็นนกที่แสนสวยเช่นนี้ย่อมมีเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งเป็นแน่แท้ ในเมื่อท่านสมบูรณ์แบบขนาดนี้ ท่านจะร้องเพลงให้ข้าฟังสักเพลงได้หรือไม่ ข้ารู้ดีว่าข้าควรยกย่องให้ท่านเป็นราชินีแห่งนกทั้งหลายทั้งปวง”
เมื่อเจ้าอีกาได้ฟังคำยกยอปอปั้นเหล่านั้น มันก็ลืมข้อสงสัยและข้อกังขาทั้งหลายทั้งปวง รวมถึงอาหารเช้าที่มันคาบอยู่ในปากอีกด้วย เจ้าอีกาอยากได้ชื่อว่าเป็นราชินีแห่งนกทั้งหลายทั้งปวงเหลือเกิน
เมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าอีกาจึงได้อ้าปากกว้างเพื่อส่งเสียงร้องดังที่สุดออกมาตามคำขอร้องของเจ้าหมาจิ้งจอก และแล้วเนยแข็งที่มันคาบไว้ในปากก็ล่วงหล่นลงมาเข้าปากของเจ้าหมาจิ้งจอกซึ่งมันได้อ้าปากรอรับไว้อยู่แล้วได้พอดิบพอดี
“โอ้ ขอบคุณมาก” เจ้าหมาจิ้งจอกเอ่ยเสียหวานแล้วเดินจากไป
“แม้ว่าเสียงของเจ้าจะแหบห้าวไปสักหน่อย แต่ข้าก็ว่าเสียงของเจ้าเป็นอย่างที่ข้าคาดการณ์เอาไว้ ว่าแต่ … สติปัญญาของเจ้านั้นอยู่ที่ไหนกันหรือ”
The Fox and the Crow
One bright morning as the Fox was following his sharp nose through the wood in search of a bite to eat, he saw a Crow on the limb of a tree overhead. This was by no means the first Crow the Fox had ever seen. What caught his attention this time and made him stop for a second look, was that the lucky Crow held a bit of cheese in her beak.
“No need to search any farther,” thought sly Master Fox. “Here is a dainty bite for my breakfast.”
Up he trotted to the foot of the tree in which the Crow was sitting, and looking up admiringly, he cried, “Good morning, beautiful creature!”
The Crow, her head cocked on one side, watched the Fox suspiciously. But she kept her beak tightly closed on the cheese and did not return his greeting.
“What a charming creature she is!” said the Fox. “How her feathers shine! What a beautiful form and what splendid wings! Such a wonderful Bird should have a very lovely voice since everything else about her is so perfect. Could she sing just one song, I know I should hail her Queen of Birds.”
Listening to these flattering words, the Crow forgot all her suspicion, and also her breakfast. She wanted very much to be called Queen of Birds. So she opened her beak wide to utter her loudest caw and down fell the cheese straight into Fox’s open mouth.
“Thank you,” said Master Fox sweetly, as he walked off. “Though it is cracked, you have a voice sure enough. But where are your wits?”
คติสอนใจ นิทานอีสป หมาจิ้งจอกกับอีกา
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
The flatterer lives at the expense of those who will listen to him.
“คนสอพลอมักมีชีวิตอยู่บนความเสียหายของผู้ที่รับฟังพวกเขา”
🔻🔻ติดตามเรา🔻🔻
– Shopee: https://shopee.co.th/rinrinworld
– Website: https://www.rinrinworld.com/
– TikTok: https://www.tiktok.com/@nitan.sanook/
– Youtube: นิทาน แสนสนุก
